அமெரிக்காவுக்கும் பிரிட்டனுக்கும் இடையிலான நட்பு, வெளித்தோற்றத்திற்கு வலுவானதாகத் தோன்றினாலும், உண்மையில் அது மிகவும் நுட்பமான உறவு. இது தொடர்ந்து கவனத்துடன் வளர்க்கப்பட வேண்டியதும், பரஸ்பர சகிப்புத்தன்மையுடன் கையாளப்பட வேண்டியதும் அவசியம். காலப்போக்கில், இந்த உறவு மிக உயர்ந்த நிலையை அடைந்துள்ளது, மேலும் உலகிற்குப் பெரும் நன்மைகளைச் செய்துள்ளது. குறிப்பாக, 1941 ஆம் ஆண்டில், இரண்டாம் உலகப் போரின்போது, இதுவரை உலகம் கண்டிராத மிகக் கொடிய சக்தியை எதிர்த்து இந்த இரு நாடுகளும் ஒன்றாக நின்றபோது, இந்த உறவு அதன் உச்சத்தை எட்டியது.
வெள்ளை மாளிகையில் வின்ஸ்டன் சர்ச்சில் ஆற்றிய ஒரு குறுகிய ஆனால் உணர்ச்சிகரமான உரையில், “ஒரே மொழியைப் பேசும், ஒரே பலிபீடங்களில் மண்டியிடும், பெரும்பாலும் ஒரே இலக்குகளைப் பின்தொடரும் பெரும் மக்களின் பொதுவான காரணத்தில் தோழமை உணர்வு” பற்றி பேசினார். இருப்பினும், சர்ச்சில் மற்றும் ஜனாதிபதி பிராங்க்ளின் ரூஸ்வெல்ட் ஆகியோருக்கு இடையிலான உறவுகள் அடிக்கடி மிகவும் பதட்டமாக இருந்தன. சில சமயங்களில், குறிப்பாக பிரிட்டனின் தங்கம் மற்றும் பத்திரங்கள் மீதான அமெரிக்காவின் கோரிக்கைகள் காரணமாக, வெளிப்படையான சண்டைக்கு நெருக்கமாக வந்தன. இருந்தபோதிலும், 1941 முதல் 1945 வரை, இரு நாடுகளும் ராஜதந்திர, இராணுவ மற்றும் கலாச்சார ரீதியாக பிரிக்க முடியாத நிறுவன இணைப்புகளை உருவாக்கின.
போர் முடிந்த பிறகு, பலவீனமான, ஏழ்மையான பிரிட்டன், சோவியத் அச்சுறுத்தலில் இருந்து சுதந்திரத்தைப் பாதுகாக்கும் நீண்ட போராட்டத்தில் இன்னும் மிகவும் முக்கியமானது. நமது புத்திசாலித்தனமான மற்றும் திறமையான ராஜதந்திரத்தின் செல்வாக்கு, பிபிசியின் நேர்மை மற்றும் பொறுப்புக்கான நற்பெயர், நமது மொழி மற்றும் நியாயமான ஒப்பந்தம் மற்றும் சட்டத்தை மதிக்கும் நமது நற்பெயர் ஆகியவற்றின் மூலம் இன்னும் மிகப்பெரிய மென்மையான சக்தியை நாங்கள் வைத்திருந்தோம். இருப்பினும், சமீபத்திய நிகழ்வுகள், குறிப்பாக சர் கெய்ர் ஸ்டார்மர் ஜனாதிபதி ட்ரம்பைச் சந்தித்தது, இந்த உறவின் பலவீனத்தை எடுத்துக்காட்டுகிறது. ட்ரம்ப் சர் கெய்ரை அவமதித்தது மற்றும் உக்ரைன் ஜனாதிபதி ஜெலென்ஸ்கியை பகிரங்கமாக அவமதித்தது ஆகியவை அமெரிக்காவின் உறுதிப்பாட்டின் நேர்மை குறித்த கேள்விகளை எழுப்புகின்றன.
தற்போது அமெரிக்கா உக்ரைன் மீதான தனது வெளியுறவுக் கொள்கையை மாற்றி, ஐ.நா.வில் ரஷ்யா மற்றும் வட கொரியாவுடன் இணைந்து செயல்படுவது தீவிர கவலைகளை எழுப்புகிறது. அமெரிக்காவைத் தொடர்ந்து ஆதரித்த பிரிட்டன் “முட்டாள்களாக ஏமாற்றப்பட்டதாக” ஆசிரியர் கூறுகிறார். இந்த நிலைமைக்கு வலுவான பதில் தேவை, ஜனாதிபதி ட்ரம்பின் அரசு வருகை அழைப்பை திரும்பப் பெற வேண்டும் என்று ஆசிரியர் பரிந்துரைக்கிறார். இந்த நிலை தேசிய கண்ணியத்தை நிலைநிறுத்த வேண்டிய அவசியத்தையும், பகிரப்பட்ட மதிப்புகள் மற்றும் உறுதிப்பாடுகளின் துரோகத்தை நிவர்த்தி செய்வதையும் வலியுறுத்துகிறது. சர்ச்சில் என்ன நினைத்திருப்பார் என்று ஆசிரியர் ஆச்சரியப்படுகிறார், மேலும் அவர் கோபமடைந்திருப்பார் என்று முடிக்கிறார், நாமும் கோபப்பட வேண்டும்.